Portret dziadka widziany oczami małego chłopca. Codzienność starszego pana intrygująco zestawiona z dniem młodszego sąsiada. Rzeczywistość obu mężczyzn bardzo różni się od siebie: dziadek delektuje się życiem, wszelkimi jego drobnymi przyjemnościami. Ma czas, by urządzać pikniki na trawie, pisać długie listy i dyskutować o sztukach teatralnych. Doktor Sebastian jest bardzo zapracowany, ciągle gdzieś się spieszy i choć żyje intensywnie, nie ma czasu na życie! W tym pośpiechu ucieka mu bowiem wiele piękna - widoki wspaniałej francuskiej stolicy, dobre jedzenie, szczere, głębokie rozmowy. Mimo że panowie wymieniają ledwie słowa powitania i mały uśmiech, łączy ich coś ważnego - to czas, który dziadek, były właściciel sklepu z zegarami, też kiedyś próbował go dogonić. Dopiero teraz, gdy nie próbuje złapać ich za wszelką cenę, godziny przestały mu uciekać. Jego postawa pogodnej akceptacji i autentycznego zachwytu nad urokiem codzienności, a także niesłabnąca chęć poznawania świata i zdobywania nowych umiejętności (język niemiecki, ćwiczenia pilatesu), fascynuje wnuczka i sprawia, że czas spędzony z dziadkiem to dla niego najmilsze, najbardziej inspirujące chwile. „Mój dziadek” to wspaniała obrazkowa opowieść dla młodszych i starszych czytelników - o czasie, jego przemijaniu i nieustannej ludzkiej za nim gonitwie. To rzecz o biegu życia, jego etapach i ich właściwościach, o trudnej umiejętności czerpania garściami z bieżącej chwili. Ciepła, mądra i refleksyjna opowieść o przyjaźni, bliskości i wartościowych ludzkich relacjach. Książka opowiedziana przede wszystkim obrazami, które pisemna narracja jedynie uzupełnia. Ograniczona paleta barw, kontrasty i prosta kreska retro nadają książce nostalgiczny klimat, kreując jednocześnie wyrazisty, czytelny przekaz. Właśnie za tę umiejętność przekazania głębokich uczuć i ważnych dla każdego człowieka emocji w książce „Mój dziadek” Catarina Sobral uhonorowana została jednogłośnie w 2014 roku najważniejszą dla ilustratorów nagrodą Bologna Ragazzi Award. [platon.pl]